درباره ما
درباره چـــرگـــر
چرگر روستایی بسیار قدیمی است و شاهد این مدعا آثار تاریخی آن است که در فهرست آثار ملی نیز ثبت شده‌اند. این آثار عبارتند از: جیران تپه، تپهٔ زرنگول ۱ و تپهٔ زرنگول ۳ همگی از عصر آهن و تپهٔ قانچی خرابه‌سی مربوط به دوره‌های ایلخانی و صفوی.
اصالت ساکنان چرگر به ایل بزرگ مقدم برمی‌گردد که تنهٔ اصلی آن در شهرستان مراغه ساکن است. گفته می‌شود که مقدم‌ها در دورهٔ صفویان یا پیش از آن با نام ایل اتوزایکی در حوزهٔ قره‌باغ زندگی می‌کردند و پس از تشکیل دولت صفویان به شهرستان مراغه کوچ کرده و بخشی از آنان هم از مراغه به استان زنجان آمده‌اند. البته در کتاب مراَه‌البلدان هم از ایل مقدم مراغه و هم از ایل مقدم زنجان نام برده شده‌است. گفته شده که نامگذاری ایشان هم با عنوان ایل مقدم به این خاطر بوده که در لشکرکشی‌ها، مقدم و جلودار سپاه بودند.
مقدم‌ها افزون‌بر چرگر در دیگر روستاهای زنجان مانند ذاکر و بویون (در شمال سلطانیه) و الوند، خراسانلو، حسین‌آباد، قلعهٔ حسینیه، جداقیا، نصیرآباد، پیرسقا و غیره نیز ساکن شده‌اند. در این بین آبادی چرگر موقعیت ممتاز و ویژه‌ای داشته‌است، به این دلیل که محل اقامت خوانین مقدم بوده‌است. چرگر ظاهراً قدمت بیشتری نیز دارد. چنان که متون تاریخی ذکر شده که دورهٔ ایلخانان، خواجه رشیدالدین فضل‌الله در همین روستا کشته شد. همچنین مرآه‌البلدان در دورهٔ قاجاریان به دو ده چرگر و جداقیا اشاره کرده‌است و نوشته که به خوانین مقدم چرگرمتعلق بوده‌است.
ناصرالدین شاه نیز در سفرنامهٔ خود به فرنگ از دهات خوانین مقدم یعنی چرگر، الوند، خراسانلو، قلعهٔ حسینیه، نصیرآباد، حسین‌آباد، پیرسقا و غیره نام برده[۲] کتاب‌های تاریخی منتظم ناصری و منتخب‌التواریخ هم به فوج نظامی مقدم در دولت قاجاریان اشاره دارد.